آیا بارداری برای بیماران ام اس خطرناک است؟
اگر بیماری ام‌اس (MS) برای شما تشخیص داده شده باشد، با چالش‌های روزمره روبرو می‌شوید. بسته به اینکه کدام مسیر‌های عصبی بر اثر ام‌اس مختل شده‌اند، شما ممکن است مواردی از جمله بی‌حسی، کرختی، اسپاسم عضلانی، سرگیجه، دشواری در تمرکز و یا تغییرات عاطفی را تجربه کنید
مسائل نه چندان واضحی که ام‌اس ممکن است در زندگی شما بر آن ها اثر بگذارد چطور؟ برای مثال، آیا می‌توانید بچه دار شوید؟ در اینجا برخی از عوامل که باید در نظر بگیرید آورده شده است.
من میتوانم حامله شوم؟ ممکن است بارداری ام‌اس مرا بدتر کند؟ اگر نتوانم غذای مغذی برای بچه‌ام فراهم کنم چه؟ چطور میتوانم اطراف خانه یک کودک را دنبال کنم؟ اگر شما به داشتن فرزند فکر می‌کنید، این ها همه سوالاتی هستند که ممکن است از خودتان بپرسید. تحقیقات اخیر می‌تواند به برخی از آن‌ها پاسخ دهد. به طور کلی، پاسخ مثبت است، اگر شما ام‌اس دارید، باردار شدن برای شما ایمن است. در واقع، یک مطالعه در سال ۲۰۱۶ بیان می‌کند که ام‌اس در زنان در سن باروری، شایع‌تر از هرگونه جمعیت دیگری است. مدیریت پزشکی و یک تیم حمایتی، کلید یک حاملگی موفق خواهند بود.
تحقیقات نشان می‌دهد که به طور کلی خطر عوارض جنینی در دوران بارداری برای افراد مبتلا به ام‌اس با افراد غیر مبتلا به ام‌اس تفاوتی ندارد.
یک مطالعه ۲۰۱۹ نشان داد که زنان مبتلا به ام‌اس به احتمال زیاد زایمان زودرس دارند، اما هیچ مدرکی وجود ندارد که داشتن ام‌اس خطر زایمان سزارین یا تفاوت‌های مادرزادی شما را افزایش دهد.
بسته به علائم شما، پزشک شما ممکن است داروهای خاص و یا شرایط زایمانی را توصیه کند که می‌تواند تجربه زایمان شما را راحت‌تر کند. با این حال، افراد مبتلا به ام‌اس عموماً به مراقبت ویژه در طول بارداری و زایمان نیاز ندارند.
افرادی که با ام‌اس زندگی می‌کنند باید برای مراقبت دائم در زمان بارداری برنامه‌ریزی کنند. این برنامه‌ریزی با پیدا کردن یک متخصص مغز و اعصاب و یک متخصص زنان آغاز می‌شود که می‌تواند شما را در زمینه گسترش ایمن خانواده‌تان راهنمایی کند.
مدیریت ام‌اس و باردار بودن هر کدام به تنهایی به اندازه کافی چالش برانگیز هستند، چه برسد به همزمان بودن با یکدیگر. شما باید پزشکانی را انتخاب کنید که به شما در حل نگرانیهای خود کمک نموده، شما را به سمت منابع مناسب هدایت کرده و در زمان بروز هر چالشی تشویق کنند.
زمانی که یک تیم مراقبت بالینی پشتیبان دارید، درباره نگرانیهای خاص با آن‌ها صحبت کنید. پرسش‌هایی که ممکن است بپرسید عبارتند از:
- چگونه بارداری بر میزان خستگی من تاثیر می‌گذارد؟
- آیا میتوانم در دوران بارداری و شیردهی از داروهای ام‌اس استفاده کنم؟
- اگر ام‌اس من عود کند چه؟
- آیا بی‌هوشی در حین زایمان بر من تأثیر منفی خواهد گذاشت؟
- شانس انتقال ام‌اس به فرزند من چقدر است؟
مطالعات متعدد نشان می‌دهند که به طور کلی موارد در افراد مبتلا و غیرمبتلا به ام‌اس متفاوت نیستند:
- باروری
- بارداری
- دوره بارداری
- زایمان
در مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۹ انجام شد مشخص شد که خطر ابتلا به عفونت و زایمان پیش از موعد، در زنان مبتلا به ام‌اس حدوداً ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از زنان غیر مبتلا می‌باشد. با این حال، محققان همچنین نتیجه گرفتند که ام‌اس باعث افزایش خطر ابتلا به هیچ یک از عوارض زیر نمی‌گردد:
- تفاوت رشد جنین
- پره اکلامپسی
- کوریوآمنیونیت، یک نوع عفونت باکتریال جفت
- مرده‌زایی
- خونریزی پس از زایمان
- اختلالات جدی تولد
این امر که چگونه ممکن است خطر عوارض بارداری براساس شدت ام‌اس یک فرد تغییر کند، مشخص نیست و دانشمندان این را به عنوان یک شکاف در تحقیقات شناسایی کرده‌اند. مطالعات کانادایی نشان داده‌اند که افراد دارای ناتوانی پیشرفته‌تر، احتمال بیشتری برای زایمان سزارین، زایمان کمکی واژینال و زایمان القایی دارند.
علاوه بر این، تحقیقات نشان می‌دهد که عود ام‌اس در طول حاملگی، به خصوص در دو سوم آخر حاملگی، رو به کاهش می‌رود. ممکن است مشکلات مثانه، روده، خستگی، و راه رفتن که در میان همه افراد باردار روی می‌دهد، برای افراد مبتلا به ام‌اس بدتر باشد.
داروهای مخصوص ام‌اس، حملات حاد را درمان کرده، علائم بیماری را کاهش داده و پیشرفت خود بیماری را کند می‌کنند. داروهای تجویزشده برای دو هدف اول معمولاً برای ادامه بارداری ایمن هستند. اگر از یک عامل اصلاح کننده بیماری استفاده می‌کنید، پزشک زمان قطع مصرف آن را به شما توصیه می‌کند (معمولاً قبل از اقدام به بارداری). توقف مصرف برخی داروها، مانند ناتالیزوماب (Tysabri)، ممکن است خطر عود بیماری را افزایش دهد. مهم است که با پزشک خود صحبت کنید و خطرات و فواید توقف داروها را قبل از بارداری بررسی نمایید. تحقیقات در مورد بی‌خطر بودن یا نبودن برخی داروها در دوران بارداری، محدود است. این داروها عبارتند از:
- دی متیل فومارات (Tecfidera )
- گلاتیرامر استات (Copaxone)
- فراورده‌های اینترفرونی از جمله:
o اینترفرون بتا ۱ a (Avonex , Rebif )
o اینترفرون بتا ۱ b (Betaseron , Extavia)
o پگ اینترفرون بتا ۱ a (Plegridy)
تنها در صورتی از آن‌ها استفاده کنید که منافع احتمالی بیشتر از خطرات باشند.
داروهای ام‌اس که در صورت بارداری ایمن نیستند عبارتند از:
- آلمتوزوماب (Lemtrada)
- کلادریبین (Mavenclad)
- فینگولیمود (Gilenya)
- اکرلیزوماب (Ocrevus)
- تری فلونوماید (Aubagio)
داروهای ام‌اس که در صورت شیردهی نباید مصرف شوند عبارتند از:
- آلمتوزوماب (Lemtrada)
- کلادریبین (Mavenclad)
- دی متیل فومارات (Tecfidera)
- فینگولیمود (Gilenya)
- اکرلیزوماب (Ocrevus)
- تری فلونوماید (Aubagio)
برخی مطالعات دریافته‌اند که خطر عود در ۹۰ روز اول پس از زایمان افزایش می‌یابد. میزان عود ممکن است از ۱۱ درصد به ۲۵ درصد افزایش یابد. میزان عود ۱۱ درصد در گروهی دیده شد که بیمه درمانی مداوم و پوشش داروهای تجویزی داشتند. میزان عود ۲۵ درصدی در مطالعاتی دیده شد که بیشتر شرکت‌کنندگان در آن‌ها بدون درمان بودند.
یک تحقیق در سال ۲۰۲۰ توسط منبع مورد اعتماد، نشان داد که تغذیه با شیر مادر الزاماً از عود بیماری جلوگیری نمی‌کند، اما تغذیه انحصاری با شیر مادر می‌تواند خطر عود در دوره پس از زایمان را کاهش داده و برای سلامتی شما مفید باشد.
برخی از تحقیقات ارائه‌شده توسط منبع مورد اعتماد اظهار می‌کند که داشتن عود بیشتر، قبل از بارداری، شما را در معرض خطر بیشتری برای عود بعد از زایمان قرار می‌دهد.
براساس مطالعه سال ۲۰۲۰ توسط منبع مورد اعتماد که پیش‌تر ذکر شد، ناتوانی مرتبط با ام‌اس و میزان عود بالاتر قبل یا حین بارداری نیز با عودهای بیشتر پس از زایمان، مرتبط است. با وجود این افزایش خطر، بیشتر از ۶۷.۲ درصد شرکت‌کنندگان که ام‌اس آن‌ها پیش از بارداری به خوبی کنترل نشده بود، یک سال پس از زایمان هیچ گونه عودی نداشتند.
عود علائم ام‌اس نباید بر توانایی‌های شما در بلند مدت تاثیر بگذارد. با این حال، شما باید خستگی را در کوتاه‌مدت پیش‌بینی کنید.
در برنامه‌ریزی خود بر فرزندپروری، استراحت و مراقبت از سلامتی خود در ۶ تا ۹ ماه اول پس از زایمان تمرکز کنید. این می‌تواند شامل اولویت‌بندی موارد زیر باشد:
- تغذیه
- ورزش
- حمایت اجتماعی
- درمان فیزیکی یا شغلی
اگر ممکن است، دیگران را وادار کنید تا کارهای خانه و حتی نگهداری از بچه را انجام دهند.
برخی از مطالعات دریافته‌اند که خطر افزایش افسردگی، حوالی زایمان و پس از زایمان، در افراد مبتلا به بیماری ام‌اس، و کسانی که بیماری ام‌اس آن‌ها در طول دوره پس از زایمان تشخیص داده شده است، بیشتر می‌باشد.
ام اس غیرقابل پیش‌بینی است، بنابراین شما ممکن است عدم قطعیت آن را در زندگی، به طور جدی احساس کنید. با این حال، وقتی صحبت از بارداری و داشتن فرزند می‌شود، همه وارد قلمرو ناشناخته ها می‌شوند.
حمایت و توان‌بخشی بعد از بارداری به خصوص برای افرادی که با ام‌اس زندگی می‌کنند مهم است. اقداماتی وجود دارند که می‌توانید برای کمک به حفظ استقلال انجام دهید و دوره پس از زایمان را بیشتر مدیریت کنید، این موارد شامل لیست زیر می باشد:
- انجام فعالیت‌های عادی روزانه
- درخواست کمک از خانواده و دوستان برای مراقبت از کودکان
- توسعه یک برنامه ورزشی برای ارتقاء قدرت جسمانی
- استفاده از وسایل کمکی مانند عصا، بند و یا واکر
- کار با تیم بالینی برای مدیریت بی‌اختیاری و مهارت‌های حرکتی
منبع: Healthline.com